WIELKA SOBOTA – LITURGIA CHRZCIELNA
Jezus umarł na
krzyżu i został pogrzebany. Jak na ziemi był solidarny z żyjącymi, tak w grobie
jest solidarny z umarłymi. Ale owa serdeczna bliskość zyskuje swoją wagę tylko
w świetle wydarzenia wielkanocnego, bez którego nie byłoby chrześcijańskiej
wiary. Co do tego zgodna jest cała nowotestamentowa tradycja, jak i
historycznie wypracowana myśl teologiczna. Trwa misteryjna cisza. Dzieją się
tajemnice trudne do wyrażenia, choć jasne w swej teologicznej przejrzystości.
Jezus „zstąpił do piekieł”. Dotknął samego dna śmierci, rozdarcia i
nieszczęścia, jakie ona niesie. Nie jest to jakieś wydarzenie następujące – w
sensie czasowym – po śmierci Jezusa, to sama śmierć Jezusa, przynosząca ludziom
wyzwolenie z grzechu, to wydarzenie zbawcze, zaniesienie, według teologicznej
interpretacji Balthasara, owoców krzyża w otchłań śmiertelnego zagubienia.
foto: Piotr Pysz